Meğer hayatta pat diye yaptığınız şeyler nasıl da zorlaşabiliyormuş. 28 Nisan öncesinde (yani Aras aramıza katılmadan hemen önce) :) eşimle bir yere gitmeye karar verdiğimizde 5. dk da kendimizi yolda bulurduk :) Özellikle pazar sabahları Çengelköy seferlerimiz pek meşhurdu. Hoppp sabah 09:30 Müge & Engin börekçinin önünde sırada oluverirdi :) Geçtiğimiz pazar günü havayı güzel görünce sokağa çıkmaya karar verdik ... Ama bu karar veriş evde bir trafik yarattı ki görmeniz lazımdı. Aylar önce alınan puset, kullanmayı bilmez ellerde evrilip çevrildi, açma kapama nasıl oluyor kitabına bakarak çözülmeye başlandı, ayy ya üşürse, ya terlerse durumları için kıyafetler, acıkırsa, ağlarsa, altına yaparsa süreçlerine dair önlemler, ilk çıkış bu kaydedilmeli :) diye fotoğraf makinasının acil şarj işlemleri falan filan...Neyse 1 saatlik hazırlığın sonunda maaile çıkıverdik sokağa...Nereye gittiğimizi açıklıyorum, arka caddedeki parkta kısa bi yürüyüş ve akabinde bir yemek... :) Yani evden sadece 300 mt uzağa :)
Kendi kendimize gül gül öldük :) Bir de arabaya binsek ne olacak diye...
Ama kendimizi 2 gün içinde aştık bile , bugün Aras ilk pikniğini yaptı :) Sinem teyzesinin müthiş lojistiği ile iplerini koparttı deniz havasında püfür püfür 2 saat uyuyarak ciğerlerine çekti oksijeni.
Sokağa çıkmak bir iş oldu bizim için artık :)
Hadi bakalım :)
8 yorum:
Ahhh Ahhh.Malesef seni üzmek istemem ama ne kadar büyürlerse büyüsünler Bu hengame hiç bitmeyecek.Şuan 3 yaşını doldurmuş bi kızım var. Ama evden çıkarken bi torba poşet oyuncak toplayarak elinden bırakmak istemeyişimi dersin.Yaz günü bot kış günü sandelet giymek isteyişimi dersin.Çekecek isteyip onunla ayakkabı giymek istemesimi dersin.onu saatlerce ikna etmek yada sabırla beklemekte bana düşüyo.Allah hepimize kolaylık versin.
o da ayrı bir heyecan yaa ne güzel inşaallah bende günün birinde bir bebek sahibi olurum.allah kolaylık versin
merak etmeyin en tatlı yaşları....14 yaşında oğlu olan biri olarak şunu söyleyebilirim...10 yaşından sonra kıyafet çanta yada bagajda yedek taşımak konusunda rahatlıyorsunuz....ama durum değişiyor...spor yapıyorsanız helede bizim gibi eskrim...:)))...kocaman spor çantalara ve sizi sürekli eleştiren çocuğunuza alışıyorsunuz....emekli olunmayan tek meslek ANNE ve BABALIK mesleğine hoşgeldiniz...:)))
sağlıklı günler dilerim...
Nasıl alışır ve alıştırırsanız öyle gidiyor. Zamanla pratiklik de kazanıyor insan. Ancak en güzeli her zaman bir sırt çantasını hazır da tutmak. Diğer bebek çantaları+ sizin çantanız gerçekten zor oluyor. Büyüdükçe de kolaylaşıyor. Begüm 13 aylık o da bir Nisan bebeği şimdi ilk zamanlardan çok daha rahatız en azından yemek aralarımız açıldı.
Ne güzel :)))
Bizde 22 ve 21 yaşlarında iki küçük dev ! var:) Bazen özleyip çantalarını ben taşıyorum:)))))
sevgilerimle
canım yazdıklarını okurken sanki koşuşturmanı hissetim. benimde 15 aylık bi oğlum var yine aynı telaş oluyor ama, heralde artık alıştık pratikleştik daha seri bişekilde toparlanıp çıkabiliyorum biryerlere:)
Hem de ne iş desene Mügecim..Ama siz de benim gibi yapın, bıkmadan bezmeden çıkmaya devam edin. Siz ona uymayın, o size uysun. Böylesi inan çok daha iyi..Canım benim, ne mutlu bak, aile oldunuz da, artık gezmelere bile çıkıyorsunuz. Zor olsa da çok güzel..Sağlıkla kalın kardeşim..
Seni o kadar iyi anlıyorum ki Mügecim! Adım adım sanki hayata, eski alışkanlılarına tekrar dönmeye çalışıyorsun. Aslında insanlar için normal geliyor dışardan ama sen çok büyük şeyler başarmış oluyorsun. Bir de arabaya binip bir yere giderken gör:) Bavullar, oyuncaklar, sütler, biberonlar:)))
Yorum Gönder